Begin 1900 – rond de tijd dat marineschepen voor het eerst met dieselmotoren experimenteerden – ontstond er aan het andere eind van de schroefaslijn een andere belangrijke innovatie.
Gedurende de eerste helft van de twintigste eeuwpomp mechanische afdichtingwerd de standaardinterface tussen de asconstructie in de scheepsromp en de componenten die aan de zee worden blootgesteld. De nieuwe technologie bood een enorme verbetering in betrouwbaarheid en levensduur ten opzichte van de pakkingbussen en pakkingbusafdichtingen die de markt domineerden.
De ontwikkeling van mechanische asafdichtingstechnologie gaat vandaag de dag nog steeds door, met een focus op het verbeteren van de betrouwbaarheid, het maximaliseren van de productlevensduur, het verlagen van de kosten, het vereenvoudigen van de installatie en het minimaliseren van onderhoud. Moderne afdichtingen maken gebruik van geavanceerde materialen, ontwerp- en productieprocessen en maken gebruik van verbeterde connectiviteit en databeschikbaarheid om digitale monitoring mogelijk te maken.
Mechanische afdichtingen voor assenEen opmerkelijke stap voorwaarts ten opzichte van de voorheen dominante technologie die werd ingezet om te voorkomen dat zeewater de romp rond de schroefas binnendrong. De pakkingbus of pakkingbus is voorzien van een gevlochten, touwachtig materiaal dat rond de as wordt gespannen om een afdichting te vormen. Dit zorgt voor een sterke afdichting en laat de as roteren. De mechanische afdichting heeft echter verschillende nadelen die hiermee worden aangepakt.
Wrijving veroorzaakt door de as die tegen de pakking draait, leidt na verloop van tijd tot slijtage, wat resulteert in verhoogde lekkage totdat de pakking wordt aangepast of vervangen. Nog duurder dan het repareren van de pakkingbus is het repareren van de schroefas, die ook door wrijving kan worden beschadigd. Na verloop van tijd zal de pakking waarschijnlijk een groef in de as slijten, wat uiteindelijk de gehele voortstuwingsinstallatie uit de lijn kan halen. Dit kan ertoe leiden dat het schip in een droogdok moet worden geplaatst, de as moet worden verwijderd en de huls moet worden vervangen, of zelfs de as moet worden vervangen. Ten slotte treedt er een verlies aan voortstuwingsrendement op, omdat de motor meer vermogen moet genereren om de as tegen de dicht opeengepakte pakkingbus te draaien, wat energie en brandstofverspilling oplevert. Dit is niet te verwaarlozen: om acceptabele lekkages te bereiken, moet de pakking zeer strak zitten.
De gepakte pakkingbus blijft een eenvoudige, veilige optie en wordt nog steeds vaak in veel machinekamers gebruikt als back-up. Mocht de mechanische afdichting defect raken, dan kan een schip zijn missie voltooien en terugkeren naar de kade voor reparaties. De mechanische eindafdichting bouwt hierop voort door de betrouwbaarheid te verhogen en lekkage nog drastischer te verminderen.
Vroege mechanische afdichtingen
De revolutie in afdichtingen rond roterende componenten kwam met het besef dat het bewerken van de afdichting langs de as – zoals bij pakkingen – onnodig is. Twee oppervlakken – één roterend met de as en één vast – loodrecht op de as geplaatst en tegen elkaar gedrukt door hydraulische en mechanische krachten, konden een nog strakkere afdichting vormen, een ontdekking die vaak wordt toegeschreven aan ingenieur George Cooke in 1903. De eerste commercieel toegepaste mechanische afdichtingen werden ontwikkeld in 1928 en toegepast op centrifugaalpompen en compressoren.
Plaatsingstijd: 27-10-2022